017 - De onderschatte kracht van de seksuele winterslaap

We leven in een wereld waarin veel twaalfjarige kinderen al meer bloot en seks hebben gezien, dan onze (over)grootouders in hun hele leven, omdat die elkaar nog niet eens naakt in de slaapkamer zagen. Zij weten alles al over de technische kant van het bedrijven van seks, voordat ze ook nog maar toe zijn aan hun eerste relatie of überhaupt weten wat dat inhoudt.

Als je een goede relatie hebt, heb je goede seks. Want als je dan geen goede seks hebt, kan je daar over praten en samen iets uitvogelen waar je beiden tevreden mee bent. Als je een slechte relatie hebt, kan je geen goede seks hebben. Seks is emotie. Goede seks is niet dat je lichamelijke bevrediging krijgt, maar emotionele bevrediging en dat kan niet zonder een liefdevolle partner waar je telkens emotioneel gezien mee op één lijn komt. Lichamelijke bevrediging, zonder emotie is dodelijk. Emotionele bevrediging krijg je als je seks hebt in een duurzame, liefdevolle relatie. Alleen maar lichamelijke seks is emotioneel leeg en daardoor net zo verslavend als drugs. 

Mensen die seks hebben voordat ze een goede relatie hebben, komen er al snel achter dat de relatie niet werkt, de emoties lopen vervolgens hoog op en de schade die elkaar berokkend wordt, is veel groter dan wanneer er geen seks geweest zou zijn en je dan tot de conclusie komt dat de relatie niet werkt.
Deze wereld zegt dat seks natuurlijk is en wil ons doen geloven dat zo ongeveer het hoogste goed in dit leven is om seksueel te kunnen experimenteren en je uit te leven op wat voor manier en hoe dan ook. Zolang het maar wederzijds vrijwillig en zonder dwang is.

Maar seks is net als chocola. Als je er eenmaal aan begint, kan je er niet meer vanaf blijven. Als je als puber seksualiteit ontdekt, dan zou je dat kunnen omschrijven als seksueel ontwaken. Daarvoor ben je nog onwetend. Na je seksuele ontwaking, weet je hoe het is en verandert alles. Ervoor zijn relaties tussen jongens en meisje nog ‘onschuldig’. Daarna staat alles ineens in een ander daglicht. 

Het verlangen naar seks - als je eenmaal ontwaakt bent - lijkt op honger krijgen. Ook fastfood stilt de honger, maar als je echt lekker eet, wil je meer. Als je gegeten hebt, ben je even verzadigd. Emotioneel bevredigende seks is als een stevige maaltijd. Emotioneel onbevredigende seks is net als suiker. Je krijgt er wel wat energie van, maar het vult niet en op de lange duur gaan je tanden ervan rotten, lees: je relatie wordt zuur.
Hoe dan ook: na korte of langere tijd groeit de honger weer. Dat betekent niet dat je onmiddellijk weer moet eten (of snacken), maar hoe langer je wacht hoe groter de honger wordt, totdat het niet meer te houden is en je echt MOET eten. Zelfs als de seks dan niet heel erg geweldig is, maakt honger toch rauwe bonen zoet en kan je er weer even tegen.
En zo is er in een goede relatie een terugkerend patroon van eten, honger krijgen, weer eten enzovoorts. Als de maaltijd om wat voor reden dan ook lange tijd uitblijft, dan wordt de honger onhoudbaar. Als je maar niet buitenshuis gaat eten.

Toch is er ook een groot verschil tussen eten en seks hebben. Als je niet eet ga je dood, maar als je geen seks hebt niet. Wat moet je dan met je honger als je nog geen toegewijde relatie hebt, als je door omstandigheden lang uit elkaar bent, of als je gescheiden bent bijvoorbeeld? Wat moet je als de beer ontwaakt is en op zoek gaat naar voer, maar dat is er niet? 

Je kan, als de druk te groot wordt jezelf helpen. Maar dan voed je de beer die daar groter en sterker van wordt zodat hij telkens weer terugkomt voor meer. Als er geen liefdevolle partner is, wordt die beer steeds humeuriger en agressiever van de kruimels die je hem geeft.
Wat er in deze wereld nooit gezegd wordt, is dat als het koud wordt in je leven en de winter aangebroken is, dat de beer dan in winterslaap kan gaan. Als de beer in winterslaap is, dan komt hij niet om de zoveel tijd weer brullend en alles verslindend rondkijken op zoek naar voedsel, zodat je eigenlijk nooit en nergens veilig bent buiten. Als het winter is, moet je de beer niet wakker houden door hem snacks te voeren. Je moet ook niet gaan vechten met de beer. Dat verlies je. Je brengt de beer in slaap door volledig te stoppen met voeren en vervolgens heel ver bij zijn grot vandaan te blijven. De telkens terugkerende seksuele honger in je lichaam stopt dan biologisch gezien en gaat in winterslaap. Ja, je kan je lichaam dus in een seksuele winterslaap brengen, zodat de honger ernaar stopt.
Als je de beer echter om wat voor reden dan ook wakker maakt, dan begint het hele verhaal opnieuw en kom je voorlopig weer niet van hem af.

In de oversekste wereld waarin wij leven is het niet zo gemakkelijk om de beer in winterslaap te krijgen en houden. Hij kan door een bericht, een website, een film, een bepaalde persoon op je weg of iets anders kleins, maar zo ineens weer wakker schrikken. En dan staat de hele wereld om je heen te juichen en je aan te moedigen eraan toe te geven omdat het zo toch zo lekker en natuurlijk is. Maar als je ver bij de grot vandaan blijft omdat je je bezighoudt met totaal andere dingen, zelfs als hij dan even ontwaakt en merkt dat er toch niets te eten valt, dan is hij ook zo weer in diepe slaap vertrokken. RUIKT hij echter ook maar voer, dan gaat hij los en op zoek en is het hek van de dam. 

Het leven is veel rustiger en aangenamer als je je lichaam dwingt om af te kicken van de constante, verslavende jacht naar kortstondige lichamelijke bevrediging die je emotioneel uitput en afgestompt maakt. Gods bedoeling is dat de liefde van je leven de knuffelbeer in je wakker maakt in een duurzame relatie. Wek daarom die liefde niet op voordat het haar behaagt, zegt Hooglied meerdere malen, want dan wordt de beer een woest monster dat jouzelf gaat verslinden omdat kruimels en snacks niet genoeg zijn.
Als de beer toch al gewekt is in je leven, dan is het mind-over-body. Onze geest is samen met de Geest van God sterker dan ons lichaam. Dwing de beer tot winterslaap door geheelonthouding. In het begin is dat heel lastig, maar als het eenmaal zover is, wordt het heel eenvoudig. Wij zijn geen alleen maar lichamelijke mensen die net zoals de dieren toe MOETEN geven aan hun natuurlijke driften zonder enige vorm van controle of moraal. Wij zijn geestelijke mensen en mogen leven door de Geest, bevrijd van ontembare, hongerige monsters. 

 

Zo, dat moest ik even kwijt.