Tijdens mijn leven heb ik de gehele ontwikkeling meegemaakt van de eerste zwart-wit tv’s in de huiskamer tot Youtube en aanverwanten. Alsook van een computer zo groot als een leslokaal op de TUE waar we met ponskaarten programmacode moesten schrijven tot smartphones die je in je hand houdt en oneindig veel meer kunnen.
Zakelijke contacten hield ik in het begin bij op een Rolodex, een ronddraaiend systeem van adreskaartjes op alfabetische volgorde. Zocht je iemand, dan draaide je tot aan de eerste
letter van diens naam en zocht je vanaf daar het kaartje met de adresgegevens. En zo kon je hem schrijven of bellen.
Bij mailings met de post, moesten alle adressen met de hand overgeschreven worden.
Wat een verademing toen de eerste betaalbare computers op de markt kwamen. Nu konden we adressen bijhouden in een tekstbestand en op etiketvellen uitprinten en adresstikkers plakken.
Toen kwam wis en waarachtig de fax, zodat je een uitgeprinte brief direct bij het juiste bedrijf af kon leveren.
Toen kwam email!
En toen kwamen sociale media, waaronder LinkedIN. Iedereen moet daarop overschakelen, want het is toch zo handig. In de loop van 20 jaar heb ik daar meer dan 1500 zakelijke contacten
opgebouwd en ik kan nu heel eenvoudig een groot netwerk op de hoogte houden van nieuws en bovendien meteen zien wat aanslaat en niet, alsook persoonlijk reageren op vragen en opmerkingen. Wat een verademing ten opzichte van
hoe het was. Wie wil er nog terug?
Nu moet ik echter bekennen dat ik het gore lef heb gehad om me te bemoeien met de Amerikaanse verkiezingen van 2020 en de toestand in de wereld. En ik wilde uiteraard MIJN netwerk op
LinkedIn daar ook van deelgenoot maken. Maar dit was tegen het zere been van Bill Gates, die namelijk uiteindelijk eigenaar is van LinkedIn en wiens politieke voorkeur zich kennelijk vertaald in een beleid van wat wel en niet
toelaatbaar is op LinkedIn.
En dus kreeg ik ‘strikes’ tegen bepaalde bijdrages van mij, van dingen die niet gezegd of gedeeld mochten worden. Die berichten werden daarom - onder vermelding van een
toelichting per email - offline gehaald. Wel ok. Dat is dan maar zo. Genoeg andere zaken bleven staan, dus ik zie wel wat wel of niet door de beugel kan.
Totdat ik na drie strikes de mededeling kreeg dat mijn hele account geblokkeerd was en ik geen toegang meer had. WAAAT?
Om bezwaar te maken moest ik mijn paspoort uploaden en na zoveel dagen kreeg ik reactie: het besluit was onverbiddelijk, onherroepelijk en permanent, er was niets meer aan te doen.
Doei.
Een nieuw account aanmaken en opnieuw beginnen lukte ook niet. LinkedIn herkent mijn computer en verbindt een ander emailadres onmiddellijk aan het oude account.
Hoppa, daar gaan dus MIJN 1500+ zakelijke contacten. Moet ik nu weer terug naar de Rolodex dan? Tja, is veelgehoord commentaar, je zit op het platform van die bedrijven en dus moet
je je aan hun regels houden.
Oh ja? En waarom hebben we dan privacy-wetgeving, anti-monopolie regels, consumenten bescherming van aankopen op internet en wat niet al om bedrijven niet over de grenzen van het toelaatbare
te laten gaan? Sociale media weten alles van je en ze kunnen alles op de achtergrond manipuleren.
En ik bedoel: gaat de post soms ook mijn boeken niet afleveren, omdat hun bedrijf het niet met de inhoud ervan eens zou zijn?
De rechtspraak van LinkedIn loopt verder via Ierland, omdat zij daar voor Europa zetel houden, dus een advocaat inschakelen heeft ook geen zin. Er is dus voor een gewone burger geen
enkele realistische mogelijkheid om in beroep te gaan, om hun beslissing ter discussie te stellen of iets dergelijks. Geen ombudsman, geen arbitrage, niks, nada.
Dus ik moet me er maar bij neerleggen. Twintig jaar zakelijke contacten en mijn podium kwijt en daarmee ben ik een tot roepende in de woestijn geworden.
Anderhalf jaar later probeer ik het op mijn telefoon op een ander wifi-netwerk nog eens of ik een nieuw account aan kon maken. Ja, dat lukte wel uiteraard! Maar zodra ik die van huis uit probeerde te benaderen, kreeg ik weer de mededeling dat mijn account geblokkeerd was. Dit keer echter maar met twee strikes. Huh? Is er een strike verlopen dan? Of hebben ze ingezien dat een bepaalde issue onterecht een strike had gekregen? Nog maar eens proberen mijn paspoort op te sturen dan.
Heh, nu kreeg ik bericht dat ik moest beloven dat ik me aan hun regels zou houden en dan zouden ze mijn account herstellen. Dat heb ik dus heel netjes gedaan en warempel ik heb mijn
1500+ contacten terug.
Wat er precies gebeurd is en waarom het na anderhalf jaar wel kon, weet ik niet. Het is wel een gebedsverhoring, want wij kunnen eigenlijk niet meer zonder sociale media. En ik vind
wel dit: we moeten het niet aan de willekeur en al helemaal niet aan de politieke of misschien wel religieuze voorkeur van internationale bedrijven overlaten wie er wel en geen gebruik van hun platform kunnen maken. Net zoals
de privacy geregeld moet zijn van consumenten, moet ook toegang, anti-discriminatie en in beroep kunnen gaan tegen beslissingen geregeld zijn.
Maar ja, ook al heb ik mijn zakelijke contacten terug, ik heb wat dit betreft nog steeds het gevoel dat ik een roepende in de woestijn ben.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten