010 - Dat Jezus voor onze zonden gestorven is, is slechts een halve waarheid.

Dat Jezus voor onze zonden gestorven is, wordt door veel christenen als de kern van het evangelie beschouwd. Maar het is slechts een halve waarheid.
Laat me je eens deze vraag stellen: waarom moest Jezus lijden? Ik bedoel... was zijn sterven niet genoeg dan? Had hij niet gewoon kunnen sterven voor onze zonden en dat was het dan? Waarom moest hij lijden? Want dat is wat Jezus nadrukkelijk en bij herhaling zegt (Markus 8:31, 9:12, Mattheüs 16:21, 17:12, Lukas 9:22, 17:25, 24:46).

Het antwoord is te vinden in 1 Petrus 2:24b: door Zijn striemen bent u genezen. Dit is een citaat van Jesaja 53:4-5, waar dit thema uitgebreider verwoord wordt.

4 Voorwaar, onze ziekten heeft Híj op Zich genomen,
onze smarten heeft Hij gedragen.
Wíj hielden Hem echter voor een geplaagde,
door God geslagen en verdrukt.
5 maar Hij is om onze overtredingen verwond,
om onze ongerechtigheden verbrijzeld.
De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem,
en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen

Daar zien we dat het ‘sterven om onze zonden’ slechts een onderdeel is van een groter geheel. Hij heeft ook onze smarten gedragen en zijn lijden was er met het oog op onze (innerlijke) genezing. Dat heeft te maken met het feit dat er niet alleen maar zondaars op deze wereld rondlopen. Er zijn ook (onschuldige) slachtoffers van deze zondaars. Zoals Jezus gestorven is voor de zonden die GEDAAN zijn, zo heeft Jezus geleden voor de zonden die AANGEDAAN zijn.

Er is een creditzijde en een debetzijde aan de zonde. De zondaar neemt iets af (credit) van het slachtoffer, die beschadigt achterblijft (debet). Hoe kan God de zondaar vergeven maar het slachtoffer verder hulpeloos achterlaten?

Laat ik dit zo vergelijken. Stel dat mijn zoon 100 euro afgepakt heeft van mijn dochter en het al uitgegeven heeft. Als ik hem simpelweg vergeef, dan blijft mijn dochter berooid achter. Zij is daar niet mee geholpen. Met andere woorden, ik kan ALLEEN maar vergeven, als ik zelf de schuld betaal. Ik moet mijn dochter 100 euro geven.
Maar zelfs dan is het nog niet eerlijk, want mijn zoon heeft dan nog steeds die honderd euro gehad en mijn dochter heeft (-100 + 100 =) netto nul. Ik zou hen eigenlijk allebei 100 euro moeten geven en dan zou mijn zoon zijn zojuist verkregen 100 euro meteen aan zijn zus terug moeten geven. Dan staan ze pas weer gelijk. Of ik moet de zoon iets anders afnemen ter waarde van 100 euro, of het inhouden op zijn zakgeld en het voorschieten aan mijn dochter. Alleen dan wordt er aan beiden recht gedaan.

En daarom heeft Jezus geleden voor de genezing van slachtoffers. Net zoals daders - als zij oprecht berouw hebben - voor vergeving naar Jezus mogen gaan, zo mogen slachtoffers voor genezing naar Jezus gaan. Het lijden van Jezus kwam zelfs vóór Zijn dood. Eerst de slachtoffers genezen, dan pas de daders vergeven.

De kerk heeft in zijn algemeenheid zo enorm de nadruk gelegd heeft op de vergeving van zonden, dat zij de slachtoffers onjuist en onrechtvaardig behandeld hebben. Neem bijvoorbeeld die allerkwalijkste zaak van kindermisbruik. Onmiddellijk nadat zoiets geconstateerd wordt, wordt de daders de hand boven het hoofd gehouden, want wij moeten hen nu eenmaal vergeven en er is geen zonde zo groot dat die niet vergeven kan worden. Binnen de Katholieke kerk heeft deze opstelling (in combinatie met het celibaat) tot enorme wantoestanden geleidt zoals we allemaal weten, maar ook protestantse kerken hebben geworsteld met hoe hiermee om te gaan en ook wij concentreren ons hoofdzakelijk op (vergeving van) de dader en sturen het slachtoffer vaak met een kluitje in het riet door te zeggen dat er niets anders opzit dan de dader ook maar te vergeven.

Paulus was heel anders als het ging om dit soort grove zonden. Zo iemand moest de kerk uitgeschopt worden (1 Korinthe 5:1-13). Slachtoffers moeten in de kerk met hun pijn naar Jezus kunnen gaan om genezing te vinden, zonder dat daders daar vrijelijk rondlopen en wonden openrijten. Een christen die op zo’n manier zondigt, moet buitengesloten worden, want hij heeft het evangelie gewoon nog niet begrepen. Pas met toestemming van het slachtoffer, als het slachtoffer genezen is en de dader aantoonbaar berouw heeft en zijn gedrag door de kracht van God veranderd is, mag zo iemand terugkomen.

Door de helft van het evangelie - dat is de genezing van slachtoffers - te negeren, maken we van de kerk een veilige plek voor daders in plaats van dat het een veilige plek voor slachtoffers is. En een halve waarheid wordt dan een hele leugen.

 

Zo, dat moest ik even kwijt.