Op 9 Oktober 2025 werd een verrassend akkoord bereikt tussen Israël en Hamas in Sharm el-Sheikh, in de Sinaï in Egypte, bemiddeld door de Verenigde Staten, Turkije, Qatar en Egypte. De mediators dwongen Hamas om in te stemmen met de overeenkomst door te stellen dat dit de beste deal was die ze konden krijgen, anders zouden ze worden vernietigd zonder verdere steun van hen. Maar hoe in de wereld gaat Hamas nu ineens akkoord met het vrijlaten van de gijzelaars, waar ze dat twee jaar lang niet gedaan hebben met alle gevolgen van dien?
Tot nog toe eiste Hamas altijd een volledige terugtrekking van het Israëlische leger uit Gaza VOORDAT ze gijzelaars zouden vrijlaten. Deze eis werd nu door de mediators verworpen.
In de huidige overeenkomst trekt het Israëlische leger zich enigszins terug uit Gaza-Stad naar een eerder gedeelde grenslijn. Maar Israël behoudt de controle over het grootste
deel van Gaza, inclusief de Philadelphi-corridor om wapensmokkel vanuit Egypte te voorkomen.
Israël zal verder minstens 250 zware terroristen vrijlaten.
Even ter herinnering: Na de verkiezing van Trump in januari kreeg Israël van hem een vrijbrief om Gaza aan te vallen als Hamas niet alle gijzelaars zou vrijlaten, met de woorden dat in dat geval “all hell will break loose”. Dat was echter nog niet zo eenvoudig vanwege de gijzelaars die gevangen gehouden werden in de tunnels. Maandenlang wees Hamas elk voorstel af. Het is juist Qatar die daarbij een dubbelzinnige rol speelde door aan de ene kant Hamas-leiders te huisvesten, Hamas te financieren en een dubieuze rol te spelen in het subsidiëren van Amerikaanse universiteiten, terwijl het ook een belangrijke Amerikaanse bondgenoot is vanwege de grote Amerikaanse luchtmachtbasis Al Udeid in Qatar.
De aanval op Doha, Qatar
Wat alles anders maakte was de strategische aanval van Israël een maand geleden, in Doha, Qatar, die zogenaamd mislukt was. De media suggereren dat Israël de aanval in Doha zonder
coördinatie uitvoerde en dat Trump boos was, maar het bestaat niet dat de VS er niets vanaf wist. Het lijkt er eerder op dat alles zorgvuldig gepland en uitgevoerd was en gericht was op het schokken van de Qatarese regering
en de Hamas-leiders die daar in luxe leven. Het doel was daarbij niet om de Hamas-onderhandelaars te doden, maar om Qatar te dwingen Hamas een akkoord te laten accepteren. De aanval maakte duidelijk dat Israël overal
kan toeslaan waar Hamas zich bevindt, of dat nu in Caïro, Istanboel of Doha is.
Geschrokken Qatar - die de VS absoluut nodig heeft voor haar verdediging tegen de Iraanse dreiging - zocht daarop een akkoord met hen. Het leidde tot een ommezwaai in hun houding, waarbij zij Hamas dwongen een deal te accepteren. Turkije en Egypte ontvingen een vergelijkbare boodschap: de regels van het spel zijn veranderd, en het is beter om nu aan de kant van Israël en de Verenigde Staten te staan.
Dit akkoord markeert echter alleen de eerste fase. Hamas gelooft dat dit het einde van de oorlog betekent, maar Israël benadrukt dat er nog belangrijke doelen zijn: Hamas moet worden
ontwapend, er moet een nieuwe regering in Gaza komen die niet wordt geleid door Hamas of de Palestijnse Autoriteit, en Israël zal een permanente aanwezigheid behouden langs de Egyptische grens en in een veiligheidszone
rond Gaza. De oorlog is dus nog niet voorbij, maar de doelen worden stapsgewijs bereikt. Binnen 72 uur worden de gijzelaars vrijgelaten, wat een belangrijke mijlpaal is. Andere doelen, zoals de ontwapening van Hamas, kunnen
nog maanden of zelfs een jaar duren.
Een reden waarom Israël snel succes geboekt heeft tegen Hezbollah in Libanon en andere groepen in Syrië en Iran is omdat deze groepen geen gijzelaars vasthielden, waardoor Israël
vrijer kon opereren. Dit zal ook in Gaza met Hamas gebeuren zodra de gijzelaars zijn vrijgelaten.
Verder zal Israël, als de actieve gevechten in Gaza afnemen, zijn aandacht richten op het uitschakelen van de Houthi-dreiging in Jemen. Dit is in het belang van Saudi-Arabië,
Qatar en Egypte, die economische verliezen lijden door Houthi-aanvallen op schepen in de Rode Zee.
De situatie in Gaza zelf is dramatisch veranderd. Negentig procent van Gaza is onbewoonbaar, en de twee miljoen inwoners zijn samengeperst in een klein gebied ten westen van Khan Yunis,
in Al-Mawasi.
Een deel van het akkoord stelt dat Gazanen die willen vertrekken, dat mogen doen. Dat is beter dan dat zij tegen hun wil daar vastgehouden worden, zodat ze tegen Israël gebruikt kunnen
worden.
Gaan nu de landen die Israël beschuldigen van genocide, zoals Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Spanje en Ierland, Gazaanse vluchtelingen opnemen? Ze zullen wel moeten, maar of ze
het gaan doen.
De informatie en visie hierboven weergegeven komt van de Messiaanse Jood Amir Tsarfati, die in Noord-Israël woont, zoals uitgedrukt in zijn video https://www.youtube.com/live/euIPiwBt3z4. Ik deel zijn visie op de eindtijd niet1, maar hij geeft altijd wel veel interessante, actuele informatie vanuit Israëlisch perspectief.
1 Dat de hele wereld zich in vrede achter één religie en één antichrist zal scharen, die zichzelf tot god verheft in een nog te bouwen derde tempel in Jeruzalem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten