057 - Mijn pogingen om zelf fossielen te maken.

Aangezien ik in een oud huis woon, naast een huis met studenten, krijg ik regelmatig bezoek van kleine, grijze, ongenode gasten. De meest effectieve manier om deze te vangen, is gebleken te zijn dat ik een valletje zet voor de spleet waar ze vaak doorkomen. De enige weg is over het valletje te gaan. Ik hoef dan niet te prutsen met pindakaas, kaas of brood dat na een tijd gaat schimmelen en zo.

Nou heb ik in de tijd dat ik mijn boek Degeneratie, het einde van de evolutietheorie schreef eens het idee gehad om zelf fossielen te proberen maken. Fossielen worden veel in kalksteen gevonden en kalk kan in zekere mate oplossen in water, afhankelijk van de zuurgraad. Dus waarom niet zelf eens een muis begraven in een kunstmatige sedimentaire laag die hard wordt en na dertig jaar dan kijken hoe het ervoor staat?

En dus heb ik eens een keer een groot stuk kalksteen meegenomen uit een groeve uit Limburg waar ik fossielen had gezocht. Ok, wat is de chemische formule om kalksteen op te lossen in water? En wat om dat proces dan weer omgekeerd te doen? En hoe krijg ik dan zoveel kalksteen dat ik de muis erin kan begraven?
Ik geef onmiddellijk toe dat het me te ingewikkeld was en het heb opgegeven. Aangezien dit een wat ongewoon experiment is, is het heel erg moeilijk om de juiste informatie te vinden van hoe je zoiets aan moet pakken. Wel heb ik ooit een keer een dode kikker voor lange tijd in een plastic bakje met dekseltje (van boter) buiten bewaard. Om veel later te constateren dat het simpelweg uitdroogt en mummificeert. Dus zoiets zal voor een deel ook met dieren die in sedimenten begraven worden gebeuren. Waarna ze langzamerhand mineraliseren.
Ik weet het, ik ben een beetje vreemd af en toe.

De reden waarom dit interessant is, is omdat er vandaag de dag eigenlijk geen sedimentaire fossielen van moderne planten of dieren ontstaan. Ik bedoel: wanneer wordt nou een hele kudde olifanten in de modder begraven, zodat het kan fossiliseren in een aardlaag? Zoals we namelijk vele massagraven van dinosauriërs en andere dieren hebben. Er wordt altijd gezegd dat fossilisatie miljoenen jaren duurt. Maar dat wordt alleen gezegd omdat de theorie dat voorschrijft. Niet omdat we dat experimenteel bevestigd hebben. En omdat fossilisatie veronderstelt wordt zo ontzettend veel langer dan een mensenleven te duren, gaat ook niemand zo’n experiment opzetten.
Maar nieuwsgierig als ik ben, zou ik toch wel eens willen weten hoe snel dat zou kunnen gaan.

En dus bedacht ik me laatst, toen er weer eens een ongenode gast het loodje gelegd had, dat ik chatgpt misschien wel zou kunnen bevragen over hoe ik dat aan zou kunnen pakken. En voila! Chatgpt vertelt mij met een beetje doorvragen, dat als je soda met gips vermengd in water, er dan een chemische reactie plaatsvindt waarbij calciumcarbonaat (CaCO₃) ontstaat. En calciumcarbonaat is een ander woord voor kalksteen.
Soda is gewoon bij de supermarkt te krijgen en gips bij de bouwmarkt. Dus nu zit er een volledig van de buitenlucht afgesloten muis ingekapseld in een steenhard geworden mengsel van kalksteen en natriumsulfaat (een zout dat het bijproduct van de reactie is). In de natuur zal zo’n reactie van soda en gips niet plaatsgevonden hebben. Maar ik heb nu wel op een kunstmatige manier mogelijke omstandigheden nagebootst van snelle begraving van een organisme in kalksteen, zoals we vandaag veel fossielen vinden.
Ik ben van plan familieleden van de illegale bezoekers eenzelfde lot toe te bedelen. Ik zal dan wat variëren met de ingrediënten want chatgpt wist me te vertellen dat als ik silica (zand) toevoeg, mineralisatie waarschijnlijk sneller zal gaan. En misschien hebben jullie als lezers ook nog wel suggesties van wat ik zou kunnen doen?

Dat is ook de reden waarom ik dit überhaupt vertel. Ik leef misschien nog dertig jaar, maar misschien ook niet. Luther zou nog een boom planten als hij wist dat de Heer morgen terug kwam. Daarom start ik nog een wetenschappelijk experiment dat mogelijk decennia moet gaan duren. Maar als ik een dozijn van dit soort dingen heb, dan kunnen we elke tien jaar of zo er eens eentje openmaken om te kijken hoe het ervoor staat.

Mocht ik voortijdig overlijden, dan weet je dus wat die gekke bakjes zijn met cementachtige inhoud, die ergens op de binnenplaats liggen...

Voor wie het experiment zelf wil doen: gebruik 2 delen gips, 1 deel soda en voldoende water om er een papje of pasta van te maken. Of 2-4 delen zand, 1 deel gips, 1 deel soda en voldoende water.

Kom ik overigens net toevallig een bericht tegen dat Vivianiet een kristal is dat in dode dieren en mensen groeit... sic. Google het maar. Daarmee is eigenlijk al bewezen dat bepaalde kristallisatie heel erg snel kan plaatsvinden en geen miljoenen jaren nodig heeft.

 

Zo, dat moest ik maar even kwijt.