085 - De kerk is een vreemde instelling en God heeft rare kostgangers

De kerk is een vreemde instelling. Het is een mengelmoes van de meest uiteenlopende mensen. Ouderen, jongeren, kinderen, mensen van allerlei ras, cultuur, achtergrond, getrouwden, alleenstaanden, gescheidenen, mensen die pas tot geloof gekomen zijn, mensen die al van kinds af aan in de kerk zitten, studenten, werkenden, werklozen, arbeidsongeschikten, asielzoekers en ga zo maar door. Als je niet naar de kerk gaat, is er eigenlijk nauwelijks een gelegenheid waar je zo’n diverse groep mensen bij elkaar ziet. Dat is met opzet zo. God wil dat wij leren elkaar lief te hebben zonder naar de persoon te kijken.
Normaal gesproken zoek je zelf je vrienden uit en dat zijn dan uiteraard een beetje gelijkgestemde mensen waar je goed mee overweg kan. In de kerk kom je allemaal mensen tegen die jij NIET uitgekozen hebt en die niet meteen gelijkgestemd zijn zoals jij. Er is wel een gemeenschappelijk factor natuurlijk. We geloven in Jezus Christus die opgestaan is uit de dood. Maar voor de rest kan je zeggen: de Heer heeft vreemde kostgangers.

Het is dus absoluut niet verwonderlijk dat je in de kerken allerlei mensen tegenkomt die heel anders denken dan jij. Over schepping of evolutie, over politiek, over Israël, over de eindtijd, over mileu. Nou ja, over alles eigenlijk wel zo’n beetje.
Nu is het zo dat de kerken er in het verleden nogal een hobby van gemaakt hebben andere gemeenteleden en kerken te verketteren. Het was afscheiden, voor jezelf beginnen, die en die eruit schoppen - niet eens zozeer vanwege zonden maar vanwege minutieuze leerstellingen. En daar is heel veel schade mee aangericht. De leegloop van de kerken van de afgelopen honderd jaar is vooral te danken aan het feit dat wij ons de luxe meenden te kunnen veroorloven elkaar om pietluttigheden te verketteren. Daarmee zijn mensen die minder sterk in hun schoenen staan veronachtzaamd en die hebben van lieverlee de kerk maar verlaten. In bitterheid vaak.
Ook vandaag de dag zijn er nog steeds groepen en mensen die leerstellingen belangrijker vinden dan barmhartigheid en goede omgang met elkaar. Dat kan zelfs zover gaan dat er gezegd wordt: als je dit of dat niet gelooft op deze manier, dan ben je niet gered (ik zal geen namen noemen). Waaat? Waar in de bijbel staat dat God ons een examen af zal nemen om te testen of we wel in allerlei zaken de juiste leerpunten aanhangen? Ik denk eerder dat het tegenovergestelde belangrijk is, dat we als christenen in de kerk laten zien dat ONDANKS allerlei meningsverschillen we elkaar liefhebben als broeders en zusters. Natuurlijk mogen we daarbij de kern niet loslaten, dat wil zeggen: Jezus Christus en die gekruisigd¹. Maar over zoveel andere dingen valt zoveel te zeggen en lopen de meningen zo uiteen, dat het de christelijke kunst is om elkaar NIET te verketteren om het minste of geringste. Dat we elkaar liefhebben en door één deur kunnen blijven gaan, ook al zijn er bepaalde inzichten die niet hetzelfde zijn.

Jezus bidt niet voor niets om eenheid, wat de belangrijkste reden voor de wereld is om te accepteren dat Jezus door God gezonden was.

Johannes 17:20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven,
21 opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt.

Kort na Jezus’ tijd op aarde was het grootste dilemma of christenen uit de Romeinen en Grieken zich ook aan de Joodse wetten en voorschriften moesten houden. Lees Galaten 1 en 2 maar eens om te zien wat voor een heftige meningsverschillen daarover ontstonden. Maar (zie Handelingen 15) de vroege Kerk wist dit op te lossen en de eenheid te bewaren tussen Joodse en niet-Joodse christenen. Dat moet voor ons het voorbeeld zijn.

Dat gezegd hebbende, moeten mijn boeken zoals over Openbaring en nu recentelijk Daniël ook niet begrepen worden als de enige absolute waarheid, met de bedoeling om elke andersdenkende de toegang tot de hemel (of de kerk) te ontzeggen. Geloof je in Jezus? Dan herken en erken ik in jou mijn broer of zus. Prijs God. Laten we vervolgens eens samen kijken naar een aantal zaken, in dit geval over het boek Daniël, als dat je interesse heeft. Kan je er iets van opsteken? Fantastisch! Ben je het hartgrondig met me oneens? Dat spijt me dan enorm, maar je blijft mijn broer of zus. Ik zal jou niet veroordelen. Uiteindelijk zal alles duidelijk worden.

 

Zo, dat moest ik even kwijt.

 

 

 

Deze blog is een bewerking van wat ik in de inleiding in De Olifanten van Daniël geschreven heb. Hier kan je meer informatie over het boek vinden en het downloaden of bestellen.

---

¹             Zoals Paulus zegt in 1 Korinthe 2:2.