036 - Waarom God soms niet-thuis geeft

Toen God Adam schiep en hem een opdracht gaf om dieren een naam te geven, liet Hij hem daarna ALLEEN. Om na een tijdje terug te komen en te zien hoe het ging. En van Adam te horen dat hij zich alleen voelde.
Toen God Eva had geschapen, gaf Hij hen instructies en liet hen daarna ALLEEN. Om na een tijdje te vernemen dat zij Zijn gebod overtreden hadden. Maar alsof God dat niet al gewoon wist terwijl ze het deden. Niets ontgaat Hem. Maar in Zijn omgang met ons geeft Hij ons verantwoordelijkheid en laat ons dus soms aan ons lot over om zelf te beslissen wat we moeten doen. Want God wil dat wij UIT ONSZELF doen wat goed is.

En dit was dus in het paradijs. Waar alles nog goed was.

Ik ben jaloers op mensen die 24/7 een hotline met God hebben, waarbij God hen tot in de kleinste details richting geeft en vertelt welke keuzes zij moeten maken, dag in dag uit. Dat is namelijk niet mijn ervaring. Mijn ervaring is dat God mij soms laat zwemmen om te kijken of ik het nu zelf kan. Soms sta ik op een splitsing van wegen en geeft God geen antwoord welke kant ik op moet gaan. Het sterkste voorbeeld daarvan was toen ik voor de keus stond om te stoppen met mijn studie Elektrotechniek aan de TUE om de trainingsschool van Youth for Christ te gaan doen als een soort carrièreswitch. Een half jaar lang vroeg ik God wat ik moest doen. Twee keer was ik er al speciaal voor gaan zitten en had tijd genomen om te bidden en er samen met God uit te komen. Maar geen antwoord. Ik ging er na een half jaar een derde keer voor zitten. Ik moest per slot van rekening een beslissing nemen en de tijd drong. Na een geruime tijd denken, worstelen, bidden nog steeds niks. Ik begon een beetje boos en gefrustreerd te raken. Wat wil U nu dat ik doe, Heer? Toen hoorde ik een onhoorbare stem in mijn hoofd zeggen: als JIJ nou mocht kiezen, wat zou je doen dan? Het antwoord op die vraag was volstrekt helder voor mij: ja, als IK mocht kiezen dan wilde ik stoppen met m’n studie, de trainingsschool gaan doen, daarna parttime bijbelschool in Heverlee en mijn leven wijden aan evangelisatie. Ok, zei God met Zijn onhoorbare stem, ga dat dan maar doen.

De les die ik daaruit geleerd heb, is dat God niet altijd voorop loopt waar wij moeten volgen. Soms volgt God ACHTER ons aan. Soms is het in gezamenlijk overleg. Het is belangrijker dat je de weg die je kiest samen met God bewandelt, dan dat je de ‘juiste’ weg kiest, maar die uiteindelijk zonder God gaat. Je kan beter een foute levenskeuze maken en daarna samen met God erdoorheen gaan, dan dat je de goede keus maakt maar het zonder God bewandelt. Een vader neemt zijn kind aan de hand, maar het moet zelf leren lopen. God wil dat wij leren. Van Hem uiteraard. Maar ook dat we daarna uit onszelf doen wat goed is.
In mijn leven zijn er momenten geweest dat ik heel erg duidelijk wist wat God van me wilde, tegen allerlei adviezen van mensen in. Maar net zo vaak heeft God het zwijgen ertoe gedaan en de keuzes aan mijzelf overgelaten.

Een vriend vertelde het eens als volgt: als je naar de wc gaat en je maakt het wc-papier op, dan kan je God vragen wat je moet doen, of je een nieuwe rol neerhangt of dat je de wc zonder papier laat. God zal je dan vertellen dat het netjes is om voor nieuwe rollen te zorgen, zodat de volgende bezoeker niet ineens in een onaangename situatie terecht komt. Maar als je die les geleerd hebt, dan moet je niet de volgende keer als het wc-papier op is, God opnieuw vragen wat je moet doen. Als het goed is weet je dat nu.

Het sterkste voorbeeld vind ik de vergelijking die Jezus maakt van de talenten (Mattheüs 25:14-30): “Na lange tijd kwam de heer van die dienaren terug en hield een afrekening met hen.” (vers 19). Jezus gaat weg, laat ons ALLEEN en komt pas NA LANGE TIJD terug. De dienaren moeten het ondertussen zelf maar uitvogelen met de talenten die zij gekregen hebben. Op het eind komt de afrekening.
Dat is dus de reden waarom God vaak Niet-Thuis geeft: Hij zegt daarmee dat Hij nu wil zien wat we uit onszelf doen. Een goede vader geeft zijn kind een zetje als hij hem wil leren fietsen en daarna moet het zelf gaan.

We moeten daarom dus ook niet net doen alsof God altijd 24/7 vertelt wat we moeten doen. Ja, Hij is er wel 24/7 en Hij staat ook klaar voor wie Hem nodig heeft. Baby’s in het geloof kunnen rekenen op voortdurende bijstand. Maar langzaamaan gaat God steeds meer naar de achtergrond omdat Hij wil dat we opgroeien en volwassen worden.
Ik heb dat op dit moment ook met één van mijn kleindochters als ik die naar bed moet brengen als ik oppas. Zij kan het maar heel erg moeilijk accepteren dat mama er niet is om haar in slaap te sussen. Mama is er natuurlijk wel. Op afstand. En als de nood aan de man is dan staat ze onmiddellijk weer voor de deur. Maar mama wil dat ze opgroeit en een grote meid wordt. Dus daarom is ze er soms even niet. 

En met God is het net zo. 

035 - Waarom Blijven Hangen in de Poort van Vergeving?

God heeft een Stad voor ons gemaakt, het Nieuwe of Hemelse Jeruzalem. Buiten de stad zijn de zondaars. Binnen de stad zijn de heiligen. Als je naar binnen wilt, dan moet je door de poort van de vergeving gaan, anders kom je er niet in. Eenmaal binnen kan je niet doorgaan met zondigen, anders wordt je weer buitengesloten.
Als je nog niet geregistreerd staat als burger van het Koninkrijk van de Stad, moet je direct nadat je door die poort van vergeving gekomen bent, je melden in Opvanghuis Ter Apel, dat direct achter de poort gebouwd is. Daar krijg je een interview, kan je vragen stellen en worden er vragen aan jou gesteld, je krijgt video’s te zien over de normen en waarden van de Stad, waar je je aan moet houden als je binnen bent, enzovoorts. Dit gaat over de babymelk van bekering, je afkeren van de zonden, de vergeving van zonden, genade, gedoopt worden en sterven met Christus, de opstanding van de doden en eeuwig oordeel (zie Hebreeën 6:1-2).
Als je daarmee in kan stemmen, krijg je een voorlopige verblijfsvergunning, die je echter wel kwijtraakt als je besluit om toch weer terug te keren naar de zonde buiten de stad. Deze is echter een onderpand en zal omgezet worden naar een permanent paspoort als de Grondlegger terugkomt en de Stad ook volledig op aarde zal vestigen en niet alleen in de hemel.

AI-verbeelding van de poort van vergeving van het hemelse Jerusalem

In de stad loopt een rivier van levend water, dat is de heilige Geest die je dorst lest en die de Trooster genoemd wordt, omdat hij je ziel troost. Daar groeien bomen, wiens vruchten genezing geven. Dus ja, er is genezing te vinden van de wonden die je opgelopen hebt buiten de Stad. In de Stad wordt je beschermd tegen de zondaars die buiten zijn, omdat God een vesting is tegen onze vijanden en demonen. In de Stad is een groot restaurant waar continu het bruiloftsmaal van de Heer gegeven wordt. Daar is een grote tafel, waar iedereen aan mag schuiven, waar al Gods goede gaven in overvloed te krijgen zijn. Arme sloebers en magere scharminkels die door de poort van de vergeving binnengekomen zijn, mogen hier aanschuiven en zich te goed doen. Ze mogen er net zolang blijven tot ze weer aangedikt en fit zijn.

Eenmaal binnen is het de bedoeling dat je een inburgeringscursus doet en de taal van de liefde en de Geest leert spreken en begrijpen. Je zult naar de Basisschool van de Heiliging moeten, waar je leert hoe je een nieuw mens kunt worden die de oude mens met zijn zonden afgelegd heeft.
En ja, dan kan je bijvoorbeeld ook lessen volgen in de Sportschool van Paulus. Daar leer je om de wapenrusting van het geloof aan te doen die je zal beschermen tegen aanvallen en je leert er het zwaard van het Woord te hanteren. Als je dan weer eens buiten de stad moet zijn - om bijvoorbeeld andere zondaars uit te nodigen - dan ben je bestand tegen aanvallen of zelfs hinderlagen(!) waar je in terecht kunt komen.
Maria, de zus van Lazarus, geeft een Cursus Lessen in Geloof. Als je die gevolgd hebt, mag je ook de klas van Martha doen in het zorgen voor andere mensen.
Er is een Berea-cursus schatgraven, waar je leert om verbanden te zien in Gods Woord en daarmee zaken naar boven te halen, waar de oppervlakkige passant geen flauw idee van heeft. Er is een Museum van de Theologie, waar deze schatten tentoongesteld worden. De ‘drie-eenheid’ is bijvoorbeeld zo’n schat, of wat dacht je van zoiets eenvoudigs als de Openbare Geloofsbelijdenis? Maar ‘Met Christus begraven en opgestaan’ is er ook te zien daar en ‘Leven door de Geest’ heeft ook een compleet eigen sectie. In een apart gebouw staan alle beelden opgesteld van het Eerste Testament die een voorafschaduwing zijn van de Messias. Aan de tentoonstelling over Openbaring wordt echter nog steeds gewerkt, maar allerlei voorstellen liggen al wel ter inzage (waarvan sommige beter zijn dan anderen, dat moet gezegd worden). 

Maar waarom blijven sommige mensen toch steeds maar hangen bij de Poort van de Vergeving? Waarom komen zij nooit verder dan dat? Waarom kunnen zij keer op keer en alleen maar praten over genade en vergeving? Leven ze nog buiten de Stad dan, om telkens even vergeving te ontvangen bij de Poort en dan weer terug te gaan naar hun oude huis? Of hebben zij van de Poort hun woning gemaakt soms?
Zij zien niet dat de stad nog zoveel meer te bieden heeft, als je eenmaal vergeven bent. Er ligt een heel nieuw leven voor je om te ontdekken en je mag je eigen woning betrekken, inrichten, uitbouwen, op onderzoek uitgaan, je inzetten enzovoorts enzovoorts.

Jazeker, vergeving is super- superbelangrijk. Zonder dat kom je de stad niet eens in. Maar het is geen eindstation. Het is slechts babymelk, het begin van alles wat God te bieden heeft. Wanneer worden wij nu eindelijk eens volwassen?

034 - De farao van de Exodus was Amenhotep II

Drie dingen hebben mij geholpen om tot een finale conclusie te komen. In de eerste plaats is er de video Patterns of Evidence: the Exodus. Die MOET je bekijken als je geïnteresseerd bent in deze materie. Heel in het kort komt het erop neer dat seculiere archeologen in het verkeerde tijdvak zitten te kijken als ze op zoek zijn naar bewijs voor de Exodus. Namelijk die van Ramses II. En vervolgens komen ze tot de conclusie dat ze niets maar dan ook geen enkele aanwijzing voor een exodus kunnen vinden en dus verwerpen ze het hele idee.
In die video worden minutieus alle aanwijzingen uit een eerdere periode uitgeplozen die verrassend goed overeenkomen met de bijbelse informatie, maar de specifieke exodus-farao wordt niet benoemd. 

Ten tweede zijn er de opgravingen van Bietak in de Egyptische stad Avaris in de Nijldelta. Bietak is een seculiere archeoloog die niet in het Bijbelse verhaal geloofd, maar ondertussen heeft hij wel klasse werk verricht bij de opgraving van wat ooit de hoofdstad van de Israëlieten in Egypte was. Zij werden echter Hyksos genoemd door de Egyptenaren. Ik heb daar in mijn boek Het Evangelie volgens Hosea meer in detail over geschreven, voor wie dat interesseert.

AI-interpretatie van Amenhotep II

Ten derde is er de onlangs verschenen video van Expedition Bible¹, een bijbelse archeoloog die je meeneemt naar al de relevante plaatsen en heldere uitleg geeft. Hij bevestigt in het kort de bevindingen van de Pattern of Evidence-video, maar geeft zeer overtuigende bewijzen voor wie concreet de farao geweest moet zijn, namelijk: Amenhotep II.

Gereconstrueerd komt het verhaal nu zo ongeveer hier op neer.
De Israëlieten werden door de Egyptenaren Hyksos genoemd en zij werden zeer succesvol in de Nijldelta, waar zij hun eigen hoofdstad Avaris hadden. De macht van de Egyptenaren uit het zuidelijke Thebes zelf was echter tanende en dat zinde Ahmose I niet. Die viel daarop de Hyksos aan, veroverde hun hoofdstad, brak de muren van de stad af, bouwde zijn eigen paleis daar en stelde de Hyksos aan het werk als slaven. Dit alles volgens Bietak.
Ruim twintig jaar later werd Mozes geboren, waarbij prinses Hatshepsut weleens degene zou kunnen zijn die hem onder haar hoede genomen en opgevoed heeft. Maar ook als zij niet de in de bijbel genoemde prinses is, is zij toch degene onder wiens verantwoordelijkheid Mozes leefde aan het hof, omdat zij al snel de regerende koningin werd. Die regering werd gaandeweg overgenomen door Thutmoses III.
Toen pleegde Mozes doodslag en moest hij vluchten.

Het merkwaardige van koningin Hatshepsut is dat zij in ongenade geraakt is en haar naam op vele plekken uitgekrast en overschreven is op plakkaten en gedenkstenen. Dat zou bijvoorbeeld heel goed kunnen zijn, omdat zij de man die Egypte ten val gebracht had, in het hof had doen opgroeien.
Nu zegt Exodus 2:15 dat ‘de farao’ Mozes probeerde te doden, waarop hij naar Midian vluchtte. Exodus 2:23 zegt dat ‘lange tijd later’ deze farao stierf en God de Israëlieten daarop wilde verlossen. Exodus 4:19 bevestigt dat Mozes terug kon keren omdat ‘iedereen die hem wilde doden’, gestorven waren. Vervolgens zegt Stephanus in Handelingen 7:30 dat Mozes 40 jaar in Midian verbleef. Dit betekent dat de farao die Mozes wilde doden minstens 40 jaar geregeerd heeft. En dat is alleen Thutmoses III in die periode.

En dat betekent dat zijn opvolger Amenhotep II de farao van de Exodus is. Zijn eerstgeboren zoon is inderdaad onder mysterieuze omstandigheden gestorven en om te rechtvaardigen dat een andere zoon Tuthmoses IV toch echt wel het goddelijke recht had om farao te worden, liet deze een plakaat of Stele oprichten tussen de poten van de Sphinx te Giza. Daarin staat hoe hij in slaap viel bij de Sphinx en droomde dat de goden hem aanwezen om farao te worden.

Wij leven in de tijd dat wij de Bijbel beter kunnen begrijpen dan ooit, want er is nog nooit zoveel informatie zo eenvoudig beschikbaar gekomen. Wij hebben echter mannen en vrouwen van God nodig, die de zin van de onzin - van zowel seculiere geleerde mannen als christelijke complotdenkers - weten te scheiden en met hernieuwde kracht het ware verhaal naar buiten weten te brengen. Gelukkig zijn die met een beetje zoeken en onderscheid van de geesten best te vinden.

Zo, dat moest ik even kwijt.

---

¹  https://www.youtube.com/watch?v=2JusQxiTXnE