081 - Het leven is best leuk, als je het nieuws niet volgt.

Ik ben een tijdje afgehaakt van het nieuws, zoals je hebt kunnen merken aan het aantal posts voor mijn blog de laatste tijd. Dat is om een aantal redenen. Ik ben deze maand ouderling geworden voor onze kerk in Eindhoven. Dat kost tijd. Ik heb me ook een poosje gestort op muziek maken en heb een twintigtal nummers geschreven. Heerlijk om me daar even in uit te leven. Twaalf nummers heb ik aangemeld bij Spotify (via een distributeur). Het goedkeuringsproces duurt maar liefst een maand. Als het zover is, krijgen jullie daar uiteraard bericht van.

Maar behalve die op zich volstrekt legitieme dingen, moet ik ook zeggen dat ik niet bepaald vrolijk wordt van het nieuws. De wereld staat in brand. Ik kan maar een bepaalde hoeveelheid onverstand verdragen. Dan moet ik me weer even met iets vrolijkers bezighouden om bij te komen en bij te tanken. Ik zeg dan ook met enige regelmaat tegen mensen om me heen: het leven is best leuk als je het nieuws niet volgt. En ja, als je het nieuws wél volgt, dan heb je van alles om je over op te winden, verdrietig of boos over te worden.

En dat heeft te maken met de aard van nieuws zelf. Kijk. Als ik een blog schrijf over bepaalde dingen die ik in de bijbel zie, dan trekt dat jammer genoeg niet zoveel lezers als wanneer ik over Israël/Gaza schrijf. Ik sta dus telkens in de overweging wat ik nu zal doen? Zal ik over de moord op Charlie Kirk schrijven? Of over Els Rechts? Gegarandeerd dat dat bezoekers trekt. Hoe sterker of gepolariseerder je mening, hoe meer verkeer. En wie wil dat niet?

Het nieuws bestaat bij de gratie van de mate van opwinding, verontwaardiging of verbazing die het genereert. En het nieuws van vandaag gaat snel en de hele wereld over, dus er is altijd genoeg om je over op te winden De media van vandaag regeren volgens het principe “verdeel en heers”. Op elke controverse wordt ingedoken en het word uitgemolken. Sterke meningen zijn er niet om van te leren, maar om verkeer te trekken. De meest belachelijke dingen worden zonder blikken of blozen gepubliceerd in de hoop dat de verontwaardiging die het in bepaalde kringen oproept, of de bevestiging die het in andere kring krijgt de controverse scherper zal maken, zodat het meer bezoekers trekt. Verdeel en heers. De platforms die hiertoe het beste in staat zijn, worden het grootst.

In de politiek - die in belangrijke mate afhankelijk is van de hoeveelheid media-aandacht die een partij krijgt - gaat het er ook zo aan toe. Het is verkettering van links tegen rechts en andersom. En wie de meeste aandacht trekt, kan rekenen op veel stemmen. We maken ons zorgen over de polarisatie in de VS? En Trump is daar de schuld van? In Nederland gedijt de politiek ook bij de controverse. Alle ophef is wenselijk, want het is aandacht voor jouw issue. We moeten overal een mening over hebben en oh wee, als je in de foute hoek zit.

Ok, ik heb weer een boek geschreven, nu over Daniël. Wat zal ik doen? Hoe zal ik hier de aandacht voor gaan trekken? Hoe zal ik zoveel mogelijk ophef genereren, zodat mijn boek flink de in de belangstelling komt? Voel je hem? Of hoe kan ik straks zoveel mogelijk ophef op sociale media generen voor de muziek die ik gemaakt heb? 

Laatst stuurde mijn dochter mij een klein gesproken berichtje van mijn tweejarige kleindochter toe. De schat sprak in haar allerliefste kinderstemmetje het volgende in voor mij: ik mis jou. En daarna een tweede berichtje: khou va jou OPa. En dus appte ik terug tegen mijn dochter: “Ach de schat” en sprak ik ook een berichtje in: ik hou ook van jou lieverd. Waarop ik wéér een gesproken berichtje terug kreeg: khou vajou liefert.
Ha ha, geweldig toch! Mijn dochter schreef: Hihi ik ga stuk zo schattig. En ik: Anders ik wel.

Als mensen vragen hoe het met me gaat, antwoord ik vaak: ik heb tien kleinkinderen en de elfde op komst, dus mij hoor je niet klagen. En sommigen heb ik die berichtjes laten horen. “Jouw dag kan niet meer stuk,” kreeg ik wel als reactie. Waarop mijn antwoord was: nou, daar kan ik op zijn minst een maand mee vooruit.

Wanneer is de laatste keer geweest dat je het nieuws volgde en je na afloop bemoedigd was en dacht: zo, ik kan er weer tegen?

Dus het is dan maar zo. Deze blog zal niet zoveel lezers trekken als had gekund, als ik over die andere grote dingen had geschreven. Da’s dan maar pech. Ik moest dit gewoon even kwijt.